Σήμερα που γιορτάζει…
Η Κυπριακή Δημοκρατία γεννήθηκε πριν από 55 χρόνια. Ο τοκετός της δεν υπήρξε φυσιολογικός και ανώδυνος ούτε και η ανάπτυξη της ομαλή και απρόσκοπτη. Ανταρσίες, εσωτερικές φιλοδοξίες, εξωτερικές συνωμοσίες, δράσεις παραφρόνων, πραξικοπήματα και εισβολές, σημάδεψαν την πορεία της.
Όμως, η Κυπριακή Δημοκρατία επέζησε. Και δεν μπορούμε σήμερα, που διανύει το 55ο έτος της ηλικίας της, να μην αποτίσουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής στους αγωνιστές του 55-59, που μετά από ένα τιτάνιο αγώνα, αποτίναξαν από το σβέρκο του νησιού μας τους αποικιοκράτες και εγκαθίδρυσαν την Κυπριακή Δημοκρατία. Φόρο τιμής οφείλουμε σήμερα και προς τον πρώτο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, τον Εθνάρχη Μακάριο, τον «μεγαλύτερο γιό που γέννησε η Κύπρος ύστερα από κυοφορία αιώνων», τον αρχηγό και εμπνευστή του εθνικού απελευθερωτικού αγώνα.
Ίσως το κράτος που δημιουργήθηκε με τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, να μην ήταν η πλήρης επιβράβευση των αγώνων του λαού μας. Όμως, το κατόρθωμα δεν ήταν μικρό. Μετά από αιώνες υποταγής και υποτέλειας, το 1960, οι Κύπριοι πήραμε για πρώτη φορά στα χέρια μας τα ηνία του νησιού μας, τα ηνία ενός δικού μας κράτους .
Δυστυχώς, ο δρόμος της ειρήνης δεν ήταν ομαλός, αλλά στρωμένος με εσωτερικές και εξωτερικές υπονομεύσεις, σκευωρίες και εκβιασμούς. Κι ενόσω ζούσε ένας Μακάριος, ο λαός έλπιζε. Έλπιζε γιατί εμπνεόταν από την πνοή που του εμφυσούσε ο Ηγέτης του˙ γιατί συνεγειρόταν από την πνοή του Ηγέτη του˙ γιατί παραδειγματιζόταν από τον Ηγέτη του.
Σήμερα, το 2015 προβάλλει καταθλιπτικό και αγχώδες. Ο λαός αδρανεί και αδιαφορεί. Αισθάνεται πολιτική πλήξη και εθνική ανία. Γιατί πολιτικά πληκτική και εθνικά ανιαρή είναι η ηγεσία του. Επιφανειακά δραστήρια και ουσιαστικά αδρανής. Με εθνική επίφαση και αντεθνικό περιεχόμενο. Εθνοκαπηλική. Ειδήμων στους μικροπολιτικούς ελιγμούς και αδαής στους κρίσιμους εθνικούς χειρισμούς. Χειρισμούς, που θέτουν σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η Συμφωνία Αναστασιάδη-Έρογλου, της 11ης Φεβρουαρίου 2014, που αποτελεί την βάση των διαπραγματεύσεων που διεξάγονται, δεν αναφέρει πουθενά τις λέξεις «Κυπριακή Δημοκρατία». Αντίθετα, αναφέρει πως: «Η Ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία θα προκύψει από τη διευθέτηση μετά την έγκριση της διευθέτησης από χωριστά δημοψηφίσματα». Πίσω από αυτές τις δεκαεφτά λέξεις κρύβεται μια λέξη: «παρθενογένεση». Κι ας προσπαθούν κάποιοι να κοροϊδέψουν τον κόσμο με δικές τους ασάφειες δηλώνοντας πως, «δεν γίνεται επί λέξει αναφορά σε μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας επειδή δεν την δέχονται οι Τούρκοι, αλλά, αυτό είναι που θα συμβεί» (21/9/2015). Η ασάφεια είναι …σαφής, και δίνει την άνεση στον Χασάν Ερτσακιτζά να δηλώνει προκλητικά πως «η λύση προνοεί παρθενογένεση, αλλά δεν την ονομάζουμε έτσι, λόγω αλλεργίας που έχουν οι Ελληνοκύπριοι στη λέξη αυτή».
Γι’ αυτό και μία είναι και μία πρέπει να είναι η λέξη «κλειδί». Η λέξη που προσπαθούν οι αρχιτέκτονες ενός όπως-όπως κλεισίματος του Κυπριακού να αγνοήσουν. Και η λέξη αυτή είναι η «συνέχιση». Η συνέχιση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ας συνειδητοποιηθεί από όλους μας, πως όσο παραμένουμε αδρανείς και αδιάφοροι μπροστά στις καθημερινές «γενναιόδωρες προσφορές» των τελευταίων επτά χρόνων, κάθε μέρα που περνά, αποδεχόμαστε ή ανεχόμαστε τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και, συνακόλουθα, τον αφανισμό μας. Γιατί, η Κυπριακή Δημοκρατία, είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα και η ισχυρότερη ασπίδα του κυπριακού λαού συνολικά και του κυπριακού ελληνισμού ειδικότερα.
Ούτε η τουρκοανταρσία του 63-64, ούτε το πραξικόπημα και η εισβολή του 1974, ούτε το Σχέδιο Ανάν, κατάφεραν να διαλύσουν την Κυπριακή Δημοκρατία. Και κινδυνεύει σήμερα από τους ερασιτεχνικούς, μετέωρους και επικίνδυνους χειρισμούς των κυβερνώντων, που θριαμβολογούν χωρίς νίκες και πανηγυρίζουν χωρίς αντικείμενο.
Γι αυτό και σήμερα που γιορτάζει η Κυπριακή Δημοκρατία, είναι ευκαιρία να καταστήσουμε σαφές σε όλους, εχθρούς και φίλους, δεξιούς και αριστερούς, ψευδορεαλιστές και ψευδορομαντικούς: Η πτυχή που αφορά την Κυπριακή Δημοκρατία, είναι αδιαπραγμάτευτη. Δεν επιδέχεται μέση λύση. Δεν υπάρχει μέση λύση. Ούτε μπορούν να υπάρξουν ερμηνείες κατά το δοκούν. Σε αυτή την πτυχή, η αριστοτέλεια «χρυσή τομή», σηκώνει τα χέρια ψηλά. Δεν υπάρχει τομή. Δεν υπάρχει χρυσός. Μόνο συνέχιση της Κυπριακής Δημοκρατίας μπορεί να υπάρξει. Μόνο συνέχιση της Κυπριακής Δημοκρατίας μπορούμε να αποδεχτούμε. Χωρίς την παραμικρή διακοπή, ούτε για μισό δευτερόλεπτο.
(Άρθρο του Χρύση Παντελίδη με αφορμή την 55η επέτειο ίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας)
Λευκωσία, 1η Οκτωβρίου 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ όχι υβριστικά σχόλια,το ellada-kupros δεν φέρει ευθύνη για τυχόν υβριστικούς χαρακτηρισμούς.Σφάξτε τους με το βαμβάκι..έχουμε πλούσιο λεξιλόγιο άλλωστε.