Ηρωας της επναστασης του 1821 γεννημενος στη Μουσουνιτσα . Ο παππους του Αθανασιος Γραμματικος και οι θειοι του ηταν κλεφτες .
Σε ηλικια 12 ετων ο πατερας του Νικολαος Μασαβετας τον εστειλε στο Μοναστηρι του Αγιου Ιωαννου του Προδρομου .
Εκει χειροτονηθηκε Διακος προσωνυμιο με το οποιο εμεινε γνωστος .
Συμφωνα με την παραδοση εφυγε απο το μοναστηρι οταν αθελα του σκοτωσε καποιον τουρκο και κατεφυγε στο σωμα του οπλαρχηγου Γουλα Σκαλτσα .
Στα 1814 πηγε στην αυλη του Αλη πασα και ενταχθηκε στο σωμα του Οδυσσεα Ανδρουτσου τον οποιο τον ακολουθησε στη Λιβαδεια οταν ο Ανδρουτσος εγινε αρχηγος στο αρματολικι της . Το 1820 εγινε καπετανιος του Καζα της πολης και μυηθηκε στη φιλικη εταιρεια.
Τον Απριλιο του 1821 κατελαβε το φρουριο τις Λιβαδειας και τη γεφυρα της αλαμανας .
Στις 22 Απριλιου 1821 εδωσε μαχη με τα στρατευματα του Ομερ Βρυωνη . Στη μαχη αυτη αρνουμενος να δεχθει τις προτασεις των αλλων οπλαρχηγων για υποχωρηση , πολεμησε γενναια τραυματιστηκε αιχμαλωτιστηκε και μεταφερθηκε στη Λαμια .
Εκει του εγιναν προτασεις συνεργασιας και μετα τη γενναια αρνηση του Θανατωθηκε με ανασκολοπισμο απο τουρκους στις 23 Απριλιου 1821 .Τη στιγμή του μαρτυρίου του, βλέποντας την ανθισμένη φύση, είπε το συμβολικό δίστιχο:
Για δες καιρό που διάλεξε ο χάρος να με πάρει
τώρα π' ανθίζουν τα κλαριά και βγάζ' η γη χορτάρι.
Ο θανατος του συγκλονισε και εμψυχωσε το υποδουλο εθνος και η θυσια του ενεπνευσε τη λαικη μουσα .
Το τραγούδι του
Τρία πουλάκια κάθονταν στου Διάκου το ταμπούρι
το 'να τηράει τη Λειβαδιά και τ'άλλο το Ζητούνι
το τρίτο το καλύτερο μοιρολογάει και λέει.
"Πολλή μαυρίλα πλάκωσε, μαύρη σαν καλιακούδα.
Μην ο Καλύβας έρχεται, μην ο Λεβεντογιάννης;
- Νουδ' ο Καλύβας έρχεται, νουδ' ο Λεβεντογιάννης,
Ομέρ Βρυόνης πλάκωσε με δεκοχτώ χιλιάδες".
Ο Διάκος σαν τ'αγροίκησε πολύ του κακοφάνει.
Ψιλή φωνήν εσήκωσε, τον πρώτο του φωνάζει.
"Τον ταϊφά μου σύναξε, μάσε τα παληκάρια,
δώσ'τους μπαρούτη περισσή και βόλια με τις χούφτες
γλήγορα και να πιάσουμε κάτω την Αλαμάνα,
πούναι ταμπούρια δυνατά κι'όμορφα μετερίζια".
Παίρνουνε ταλαφρά σπαθιά και τα βαριά ντουφέκια,
στην Αλαμάνα φτάνουνε και πιάνουν τα ταμπούρια.
"Καρδιά παιδιά μου, φώναξε, παιδιά, μη φοβηθήτε...
(Απόσπασμα του τραγουδιού)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ όχι υβριστικά σχόλια,το ellada-kupros δεν φέρει ευθύνη για τυχόν υβριστικούς χαρακτηρισμούς.Σφάξτε τους με το βαμβάκι..έχουμε πλούσιο λεξιλόγιο άλλωστε.