Την ώρα που ο Μωάμεθ καλεί το όχλο που συγκροτεί την πολιορκητική δύναμη, να πολεμήσει για να κερδίσει πιλάφι στον ουρανό με τα ουρί (αν πεθάνουν) ή πλούτη και σκλάβους από μία Πόλη που όμοιά της δε γνώρισε ως τότε ο κόσμος, ο Αυτοκράτορας δίνει τις τελευταίες του συμβουλές και παραινέσεις. Απευθείνεται και στους Γενουάτες και Βενετούς της παροικίας των Λατίνων που συμπολεμούν με τους Έλληνες. Τους μιλά ευθέως, τίμια και με ειλικρίνεια. Δε τους κρύβει την αλήθεια. Τους εμψυχώνει και τους καλεί να παλέψουν για υψηλά ιδανικά, περιφρονώντας τον εχθρό...
"Άρχοντές μου, εκλαμπρότατοι αξιωματικοί του Στρατού και ευσεβείς Χριστιανοί συνάδελφοι εν όπλοις: βλέπουμε τώρα την ώρα της μάχης να πλησιάζει... Πάντοτε πολεμήσατε δοξασμένα εναντίον των εχθρών του Χριστού. Τώρα, η άμυνα της πατρώας γης και της κοσμοξάκουστης Πόλης μας, την οποία ο άπιστος και κακός Τούρκος έχει πολιορκήσει για πενήντα δύο ημέρες, παραδίδεται στα ευγενή και αγέρωχα πνεύματά σας. Μη φοβηθείτε επειδή τα τείχη της κατέρρευσαν από τους εχθρικούς βομαρδισμούς. Γιατί η δύναμή σας βρίσκεται υπό την Θεία προστασία και πρέπει να το δείξετε αυτό με τον παλμό των όπλων σας και τα σημάδια των σπαθιών σας στον εχθρό.
Γνωρίζω πως αυτός ο απειθάρχητος όχλος, όπως είναι η συνήθειά του, θα ορμήξει εναντίον σας με δυνατές στριγγλιές και αδιάκοπο καταιγισμό βελών. Δε θα σας πληγώσουν όμως, διότι είσαστε κατάφρακτοι. Θα χτυπήσουν τα τείχη, τους θώρακες και τις ασπίδες μας. Όμως, μη μιμηθείτε τους Ρωμαίους που, όταν οι Καχηδόνιοι βαδιζαν εναντίον τους, επέτρψαν στο ιππικό τους να πανικοβληθεί από την τρομακτική όψη και τους ήχους των ελεφάντων. Σ΄αυτή τη μάχη πρέπει να σταθείτε σταθεροί και ατρόμητοι, ετοιμάστε το πνεύμα σας για μάχη, να αντισταθείτε με μεγαλύτερη από άλλοτε ηράκλεια δύναμη. Τα ζώα μπορεί να τρέξουν φοβισμένα, μακριά από άλλα ζώα. Αλλά εσείς είστε άνδρες, άνδρες με θαρραλέα καρδιά, και θα κρατήσετε στριμωγμένα τα φοβισμένα κτήνη, μπήγοντας τις λόγχες και τα ξίφη σας μέσα τους, έτσι ώστε θα μάθουν ότι δε πολεμούν εναντίον ομοίων τους αλλά εναντίον των κυριάρχων τους και απογόνους Ελλήνων και Ρωμαίων "(Και ούτως λογίσθητε ως επί αγρίων χοίρων και πληθύν κυνήγιον, ίνα γνώσωσιν οι ασεβείς ότι ου μετά αλόγων ζώων ως αυτοί, παράταξιν έχουσιν, αλλά μετά κυρίων και αυθεντών αυτών και απογόνων Ελλήνων και Ρωμαίων").
Γνωρίζετε πως ο ανίερος και άπιστος εχθρός αδίκως έσπασε την ειρήνη. Παραβίασε τους όρκους και τη συμφωνία που έκανε μαζί μας. Έσφαξε τους χωρικούς μας την εποχή της σοδειάς. ΄Υψωσε φρούριο στην Προποντίδα σα να ήταν να καταβροχθίσει τους Χριστιανούς. Κύκλωσε τον Γαλατά με την πρόφαση της ειρήνης. Τώρα προσπαθεί να καταλάβει την Κωνσταντίνου Πόλιν, την πατρώα σας γη, το καταφύγιο των Χριστιανών, τον φύλακα όλων των Ελλήνων, και βεβηλώσει τα ιερά του Θεού μετατρέποντάς τα σε στάβλους.
Τους καλεί όλους να πολεμήσουν υπερασπιζόμενοι τέσσερα αγαθά : "... πρώτον μεν υπέρ Πίστεως ημών και Ευσεβείας, δεύτερον υπέρ Πατρίδος, τρίτον υπέρ Βασιλέως, τέταρτον υπέρ συγγενών και φίλων. Άλλως πατρίδα περίφημον τοιαύτην υστερούμεθα και της ελευθερίας ημών..." την Πόλιν, το "...καταφύγιον χριστιανών, ελπίδα και καύχημα των Ελλήνων, το καύχημα πάσι τοις ούσιν υπό του ηλίου ανατολήν ! Τα νυν πάλιν ο καιρός εστίν επιτήδειος ίνα δείξητε εις βοήθειαν την Χριστού αγάπην και ανδρείαν και γενναιότητα υμών.
Ω άρχοντές μου, παιδιά μου, γυιοί μου, η αιώνια τιμή των Χριστιανών εναπόκειται στα χέρια σας. Εσείς άνδρες της Γένουας, θαρραλέοι άνδρες και φημισμένοι για τις ατέλειωτες νίκες σας, εσείς που πάντοτε προστατέψατε αυτήν την Πόλιν, την μάνα σας, σε πάμπολλες συγκρούσεις με τους Τούρκους, δείξτε τη δύναμη και το επιθετικό σας πνεύμα εναντίον τους με σθένος. Εσείς άνδρες της Βενετίας, άξιοι ήρωες, που το ξίφος σας έκνανε πολλές φορές να τρέξει το Τούρκικο αίμα και τιμήσατε αυτήν την Πόλιν σα να ήταν δική σας, διακεκριμένοι άνδρες, ετοιμάστε το πνεύμα σας για μάχη. Εσείς, συνάδελφοί μου εν όπλοις, υπακούστε στις εντολές των ανωτέρων σας με την πεποίθηση ότι είναι η ημέρα της δικής σας δόξας -μια ημέρα κατά την οποία αν θα χύσετε έστω μία σταγόνα αίμα θα έχετε κερδίσει φωτοστέφανα μάρτυρα και αιώνια υστεροφημία ! Ουκ έχω καιρόν ειπείν υμίν πλείονα. Μόνον το τεταπεινωμένον ημέτερον σκήπτρον εις τας υμών χείρας ανατίθημι, ίνα αυτό μετ' ευνοίας φυλάξοιτε..."
Στα συγκλονιστικά αυτά λόγια του Αυτοκράτορα, δακρυσμένοι απαντούν όλοι : "Αποθανόμεν υπέρ της Χριστού Πίστεως και της Πατρίδος ημών !" Ξημέρωνε 29 Μαϊου 1453. Στα τείχη ανεμίζουν οι Αυτοκρατορικοί Δικέφαλοι. Στην πύλη του Αγίου Ρωμανού έφιππος ο Κωνσταντίνος. Ήξερε πως η Δύση και η τύχη του είχαν γυρίσει την πλάτη. Όμως εκεί "αυτοπροαιρέτως" στάθηκε ανδρείως και κοίταξε κατά πρόσωπο τον Τούρκο και τον θάνατο. Γι' αυτό και δεν πέθανε ! Δεν πέθανε στη συνείδηση των Ελλήνων... Οι Έλληνες λένε πως "του αντρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δε λογιέται".
Το όνομά του και η ιστορία του έγιναν τραγούδι στο στόμα, ελπίδα στην καρδιά των υπόδουλων Ελλήνων ... "ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς" ... Άγγελος Κυρίου μαρμάρωσε τον Κωνσταντίνο τη στιγμή που οι Αγαρηνοί εφορμούσαν ασεβώς στην θεοφύλακτη Πόλιν. Ο Αυτοκράτορας μαρμαρώθηκε και δεν πέθανε... περιμένει το άγγιγμα του Αγγέλου που θα του δώσει το ξίφος για να κυνηγήσει όχι μόνο τους κατακτητές ως εκεί απ'όπου ξεκίνησαν -την κόκκινη Μηλιά- αλλά ακόμα και τον αδερφό του και τον ανηψιό του που αργότερα τούρκεψαν και πολέμησαν τους Έλληνες. Για να επιβάλλει ποινή σε όσους ατίμασαν το αίμα και τα δάκρυα του Γένους...για να γίνει τιμωρός τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ όχι υβριστικά σχόλια,το ellada-kupros δεν φέρει ευθύνη για τυχόν υβριστικούς χαρακτηρισμούς.Σφάξτε τους με το βαμβάκι..έχουμε πλούσιο λεξιλόγιο άλλωστε.