Στα 400.000.000 κατοίκων του αραβικού κόσμου περί το ένα τρίτο είναι αναλφάβητοι.

Εκτός της συνεχιζόμενης διαμάχης εδώ και πάνω από 60 χρόνια στη Μ. Ανατολή, ο συγγραφέας που ζει σε αυτήν την περιοχή του κόσμου και που εκφράζεται στην αραβική οφείλει να βρεθεί αντιμέτωπος με τις πραγματικότητες τις πλέον μη ευνοικές.

Ας ξεκινήσουμε από τον αναλφαβητισμό.Στα 400.000.000 κατοίκων του αραβικού κόσμου περί το ένα τρίτο είναι αναλφάβητοι.Αυτό είναι ένα ποσοστό από τα πιο υψηλά παγκοσμίως.Έπειτα έρχεται το γεγονός ότι μέσα σε αυτές τις χώρες δεν διαβάζουμε.Σύμφωνα με τα στατιστικά δημοσιευμένα από το ίδρυμα της Αραβικής Σκέψης για την πολιτισμική ανάπτυξη, το μέσο ποσοστό της ετήσιας ανάγνωσης για ένα παιδί αραβικής καταγωγής είναι μόνο 6′ , όταν αυτό του ενήλικου δεν υπερβαίνει τα 10′.Στην παγκόσμια κλίμακα αυτό είναι ένα από τα ποσοστά τα πιο αδύναμα.

H κατάσταση επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο με τις ένοπλες διαμάχες που καταστρέφουν τον αραβικό κόσμο εδώ και καί 5 χρόνια.Το Ιράκ,η Υεμένη, η Λιβύη,η Συρία… αυτή είναι μια τραγωδία για μια γενιά παιδιών που οι ευκαιρίες που έχουν για μια αγωγή ακόμη και περιορισμένη εξαφανίστηκε. Σύμφωνα με μια έκθεση της UNICEF που δημιοσιεύθηκε το 2014, γύρω στα 5.5 εκατομμύρια παιδιά της Συρίας είναι σχεδόν στερημένα από την εκπαίδευση – εκτοπίστηκαν εντός της χώρας τους, έγιναν πρόσφυγες στις γειτονικές χώρες, όπου βρέθηκαν παγιδευμένα στις αποκελισμένες ζώνες και τα σχολεία τους σταμάτησαν να λειτουργούν.

Η λογοκρισία η οφειλόμενη στην πολιτικο -θρησκευτική καταπίεση είναι ένα υψηλό εμπόδιο για τους άραβες συγγραφείς. Στην Αίγυπτο, ο βραβευμένος με Nobel Λογοτεχνίας Néguib Mahfouz μαχαιρώθηκε κι ένα βιβλίο όπως το »Χίλιες και μια Νύχτες » απαγορεύτηκε και κάηκε.

Ωστόσο γράφουμε.Πολύ.Και είναι αξιοσημείωτο: όπως ποτέ άλλοτε στη Δύση μεταφράζονται και δημοσιεύονται έργα αραβικής καταγωγής διασφαλίζοντας στους συγγραφείς τους μια κάποια απήχηση. Ο Farouk Mardam Bey, εκδότης της συλλογής Sindbad στον εκδοτικό Actes Sud, διαβεβαιώνει ότι το σύνολο των μεταφρασμένων έργων από την αραβική και δημοσιευμένων στη Γαλλία έπειτα από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο καθιστά σοβαρά υπολογίσιμα τα μεγάλα ρεύματα αυτής της λογοτεχνίας.

Επιπλέον είναι σημαντικό να παρατηρήσουμε υπό αυτήν την οπτική ότι ένας αριθμός αράβων συγγραφέων των οποίων η γαλλική είναι η γλώσσα έκφρασης κατέχουν έκτοτε μια θέση υπολογίσιμη επί της λογοτεχνικής γαλλικής σκηνής. Αναφέρουμε τους Tahar Ben Jelloun και Amin Maalouf που και οι 2 τους δέχθηκαν το βραβείο Goncourt.Επίσης αυτός ο τελευταίος και η αλγερινή συγγραφέας Assia Djebar εκλέχθηκαν στην Γαλλική Ακαδημία. Αναφέρουμε επίσης τον Αιγύπτιο Alaa El-Aswany που γνώρισε μια ηχηρή επιτυχία στη Γαλλία με το L’Immeuble Yacoubian, μυθιστόρημα καθρέφτη της πολιτικοκοινωνικής πραγματικότητας της χώρας του , Samar Yazbek και τα γραπτά της για τη Συρία. Υπάρχουν επίσης ο Adonis, και ο Mahmoud Darwish που έδωσε μια καταπληκτική ηχώ στο παλαιστινιακό δίκιο.

(Κείμενο του ISSA MAKHLOUF διακεκριμένου ποιητή και δοκιμιογράφου που γεννήθηκε στο Λίβανο και ζει στο Παρίσι.Δημοσιεύθηκε στο onorient στις 26.1.2017)

dimpenews.com