Πιστεύουν ότι σε πάτησαν και σε σκότωσαν... και τώρα τι θα κάνεις ΈΛΛΗΝΑ; Θα δεχτείς να σε θάψουν ζωντανό; θα πουλήσεις τα όνειρα των παιδιών σου;

Γεννήθηκες για να σε διαφεντεύουν οι ξένοι ή ο εαυτός σου;

Γίνε ξανά ο ΕΛΛΗΝΑΣ που έχεις μέσα σου!

Φίλοι κι αδέλφια, μανάδες, γέροι και παιδιά στα παραθύρια βγειτε και θωρείτε ποιοι περπατούν στα σκοτεινά και σεργιανούνε στα στενά φίλοι κι αδέλφια, μανάδες, γέροι και παιδιά. Γράφουν σημάδια, μηνύματα στο βασιλιά σα δε φωνάξεις έβγα να το γράψεις να μη σ’ ακούσουν τα σκυλιά βγάλε φωνή χωρίς μιλιά σημάδια και μηνύματα στο βασιλιά. Ήταν στρατιώτες, καπεταναίοι και λαϊκοί, όρκο σταυρώσαν πάνω στο σπαθί τους η λευτεριά να μην χαθεί, όρκο σταυρώσαν στο σπαθί καπεταναίοι, στρατιώτες, λαϊκοί. Κι όπου φοβάται φωνή ν’ ακούει απ’ το λαό σ’ έρημο τόπο ζει και βασιλεύει, κάστρο φυλάει ερημικό, έχει το φόβο φυλαχτό όπου φωνή φοβάται ν’ ακούει απ’ το λαό. Γη παιδεμένη με σίδερο και με φωτιά, για κοίτα ποιον σου φέρανε καημένη να σ’ αφεντεύει από ψηλά, τα κρίματά σου είναι πολλά, γη που το σίδερο παιδέψαν κι η φωτιά. Καίει το φυτίλι, ξεθηκαρώνουν τα σπαθιά, κάνουν βουλή συντακτική και γράφουν το θέλημά τους στα χαρτιά κι η κοσμοθάλασσα πλατιά, κάνουν βουλή, ξεθηκαρώνουν τα σπαθιά. Τρεις του Σεπτέμβρη μανάδες, γέροι και παιδιά στα παραθύρια βγειτε και θωρείτε τι φέρνουνε στον βασιλιά, βαθιά γραμμένο στα χαρτιά τρεις του Σεπτέμβρη μανάδες, γέροι και παιδιά Τρεις του Σεπτέμβρη μανάδες, γέροι και παιδιά στα παραθύρια βγειτε και θωρείτε ποιοι περπατούν στα σκοτεινά και σεργιανούνε στα στενά, τρεις του Σεπτέμβρη μάνες, γέροι και παιδιά.