Θέλω και εγώ το παιδί μου στο δημόσιο.. η γενιά που κατέστρεψε την Ελλάδα

Και τι δεν έκανε ο πατέρας και η μητέρα για να βρουν στο κανακάρη τους ή στη κόρη τους μια θέση στο δημόσιο, από την οικογενειακή ψήφο στο τοπικό άρχοντα μέχρι και χωράφια που άλλαζαν χέρια για να μπει ένα ή και δύο ή και τρία παιδιά στο δημόσιο. Δεν έβρισκε το παιδί ή δεν ήθελε να ακολουθήσει τη δουλειά του πατέρα του ή της μητέρας στην επαρχία..τσουπ πήγαινε σημαιοστολισμένη η οικογένεια στο τοπικό πολιτευτή ή βουλευτή και βάραγε προσοχή! Αυτή ήταν για δεκαετίες η Ελληνική επαρχία.. όλοι στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη για μια δουλεία.. καταστρατηγώντας νόμους και διαγωνισμούς.

Η Ελλάδα της ρεμούλας και της μίζας, για να περνάμε εμείς καλά και οι υπόλοιποι να πάνε να γαμηθούν..η Ελλάδα του βολέματος και του ωχ αδερφέ μου ας πεθάνει ο διπλανός μου εγώ να ζήσω. Αυτή η Ελλάδα πληρώνει σήμερα το μεγάλο τίμημα που λέγετε ξεπούλημα το δημοσίου πλούτου, γιατί κάποιοι θέλησαν να βολέψουν και να περάσουν καλά εις βάρος των υπολοίπων.

Τα κόμματα λειτούργησαν περισσότερο ως γραφεία ευρέσεως εργασίας με το ανάλογο αντίτιμο παρά ως πολιτικά όργανα που θα έπρεπε θεωρητικά να παράγουν πολιτική σκέψη και να δίνουν λύσεις στα πραγματικά προβλήματα του λαού. Οι πολιτευτές, βουλευτές και τοπικοί άρχοντες έβγαιναν μπροστά με πρόσχημα τη καθαρότητα του δημόσιου βίου αλλά από πίσω το κομματικό παραμάγαζο αγοράς ψήφων λειτουργούσε αδιάκοπα, με το λαό να προσφέρει καύσιμη ύλη(την ψήφο δλδ) και να μην ενδιαφέρεται για το αύριο που τον περιμένει. Η εύκολη λύση του δημοσίου και των ΟΤΑ... έδωσε την Ελλάδα πιάτο στα διάφορα λαμόγια των αγορών και εγχώριων νταβατζήδων μεγαλοκαναλαρχών.

Το σήμερα που διαμορφώθηκε με την ανοχή μας αλλά και με την αβάντα που δίναμε στους διαπλεκόμενους είναι αυτό που έφερε την Ελλάδα στο χάος.