Με τη φράση «γέμισε ο κόσμος νεκρούς ανθρώπους, που ζουν περιμένοντας να πεθάνουν», απευθύνθηκε στο λαό ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος

Με τη φράση «γέμισε ο κόσμος νεκρούς ανθρώπους, που ζουν περιμένοντας να πεθάνουν», απευθύνθηκε στο λαό ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος, σε ένα «από τα πιο δυνατά πασχαλινά μηνύματα» που εκφωνήθηκαν ποτέ από προκαθήμενους της ελλαδικής Εκκλησίας, όπως σχολίασαν πολλά μέσα ενημέρωσης.
Ο Μακαριώτατος, που εκτός από τις εκκλησιαστικές του σπουδές, και πριν φοιτήσει στο Τμήμα Αρχαιολογίας και Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών εργάστηκε ως φιλόλογος σε γυμνάσια των Αθηνών, ξεκίνησε το καθιερωμένο του «αναστάσιμο μήνυμα» προς το λαό, με την προσφώνηση «Αγαπητά μου παιδιά».

«Χριστός εγήγερται καί ο Άδης συνετρίβη», είναι η πρώτη του φράση, εξηγώντας στη συνέχεια ότι «ο Άδης στη συμβολική γλώσσα της λατρείας μας είναι το κράτος του θανάτου, το μεταθανάτιο δεσμωτήριο των ψυχών».

Υπενθύμισε, ακολούθως, ότι κάποτε οι κοινωνίες συμπεριφέρονταν σε ακολουθία με την πίστη στην αθανασία της ψυχής, «μα τώρα, ο σύγχρονος άνθρωπος θεωρεί ότι με το θάνατο τελειώνουν όλα, και σώμα και ψυχή».

«Γέμισε ο κόσμος νεκρούς ανθρώπους που ζουν περιμένοντας να πεθάνουν. Ανθρώπους υποκρινόμενους τους ευτυχείς μέσα από την επιφανειακή και επίπλαστη ευθυμία, η κάποιους πιο ειλικρινείς, ως προς την απελπισία τους, και γι` αυτό βαθειά μελαγχολικούς. Ανθρώπους συμβιβασμένους με τη θνητότητα της ύπαρξής τους. Εκείνος που συμβιβάζεται με την επικείμενη ανυπαρξία του, είτε χάνει το ενδιαφέρον του για τη χαρά της ζωής, είτε ανάγει σε ύψιστη και μοναδική αξία την ευζωία, μη διστάζοντας να πατήσει επί πτωμάτων για να την εξασφαλίσει. Στη συνείδησή του όλοι είμαστε πτώματα. Τα πτώματα δεν νιώθουν. Δεν πονούν. Αν ένα πτώμα πατήσει ένα άλλο πτώμα δεν υπάρχει βλάβη, δεν υφίσταται καμία μεταβολή στον άδικο όσο και μάταιο τούτο κόσμο», ανέφερε, συμπληρώνοντας ότι «χωρίς Αναστημένο Χριστό δεν έχει σημασία αν ο Άδης είναι υπαρκτός ή ανύπαρκτος».

Στη συνέχεια, ο Αρχιεπίσκοπος είπε ότι «μέσα σ’ έναν κόσμο αδικίας, σκληρότητας, κακότητας και μισανθρωπίας, κάθε συνειδητός Χριστιανός παλεύει να κρατηθεί από τα κράσπεδα των ιματίων του Αναστημένου Χριστού, μέχρι να ενωθεί για πάντοτε μαζί Του στην αιώνια Ζωή».

«Η σωτηρία του καθενός», πρόσθεσε, «περνά μέσα από τη σωτηρία των άλλων, και πολλές φορές, αν όχι όλες, απαιτείται η δική μας σταύρωση για τη σωτηρία των άλλων».

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ, ΚΥΠΕ-CNA