Η Rojava απέσπασε πλατιά προσοχή κατά τη διάρκεια της άμυνας του Kobanê το 2014. Τοβιβλίο της Tax προορίζεται για αναγνώστες που αναζητούν μια εισαγωγή στην ιστορία του κουρδικού εθνικού κινήματος και του ηρωικού του αγώνα ενάντια στο ISIS στη βόρεια Συρία. Αλλά αν και η Tax είναι πειστική όταν ισχυρίζεται ότι η Αριστερά πρέπει να υποστηρίξει το κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα, το Ένας Απρόβλεπτος Δρόμος έχει αμαυρωθεί από μια άνιση παρουσίαση της κουρδικής ιστορίας και από τηνπρόθεσή του να αποσιωπήσει τα στραβοπατήματα του κινήματος.
Δύο Οράματα
H Tax εστιάζει σε δύο σημαντικές πολιτικές παραδόσεις στο Κουρδικό εθνικό κίνημα: το ΡΚΚ και το, πιο συντηρητικό, Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (KDP).
Το 1946, ο Μουσταφά Μπαρζανί ίδρυσε το KDP στο μοναδικό κουρδικό κράτος της σύγχρονης ιστορίας, τη Δημοκρατία του Mahabad, που επιβίωσε για λιγότερο από ένα χρόνο πριν καταληφθεί από το Ιράν. Ο Μπαρζανί –ο οποίος ηγήθηκε του ένοπλου αγώνα τόσο ενάντια στο Ιράν όσο και στο Ιράκ, εξορίστηκε μετά την ήττα του Mahabad και στη συνέχεια συμμάχησε, μέχρι που τον πρόδωσαν, με τις ΗΠΑ στην κουρδική αντίσταση ενάντια στο ιρακινό καθεστώς Μπάαθ– παραμένει για πολλούς Κούρδους μια σημαντική φιγούρα. Ο γιος του, Μασούντ Μπαρζανί, είναι ο σημερινός ηγέτης του KDP και πρόεδρος της περιοχής του Ιρακινού Κουρδιστάν .
Η Tax παρουσιάζει το KPD ως το αντίθετο του PKK: το πρώτο είναι παραδοσιακό – όπως αποδεικνύεται από το συνεχιζόμενο ρόλο της πατριάς Μπαρζανί, τις συμμαχίες του κόμματος με ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, καθώς και την παραδοσιακή του έκκληση για ένα συμβατικό κουρδικό έθνος-κράτος– ενώ το δεύτερο είναι επαναστατικό.
Το PKK, στην εξιστόρηση της Tax, απορρίπτει τόσο τις παραδοσιακές δομές της κουρδικής κοινωνίας όσο και το σύγχρονο έθνος-κράτος, καλώντας για πλήρη απελευθέρωση των Κούρδων, ειδικά των γυναικών. Αν και αρχικά ιδρύθηκε ως ένα μαρξιστικό-λενινιστικό κόμμα, το PKK έχει άμεσα οργανώσει και έμμεσα εμπνεύσει ένα πολύπλοκο οικοσύστημα από δημόσιες και μυστικές πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις σε διάφορες χώρες, συμπεριλαμβανομένου του PYD της Συρίας.
Το KDP και το ΡΚΚ ισχυρίζονται και τα δύο ότι εκπροσωπούν τον κουρδικό λαό και έχουν έντονη αντιπαλότητα, ανταγωνιζόμενα βίαια για υποστήριξη προς τα οράματά τους για το μέλλον της κουρδικής κοινωνίας.
Η περιοχή του ιρακινού Κουρδιστάν προσεγγίζει περισσότερο το όραμα του KDP˙ το όραμα του «κινήματος του PKK» έχει τεθεί σε εφαρμογή στις κουρδικές περιοχές στη Βόρεια Συρία.
Η Tax εξηγεί ότι η Rojava ελπίζει να παραμείνει μια αυτόνομη περιοχή σε μια επιβίωση τουσυριακού κράτους. Εκεί, οι πολίτες θα απολαμβάνουν ίσα δικαιώματα, ανεξάρτητα από την εθνικότητα, το φύλο ή τη θρησκεία. Η οικονομία θα οργανωθεί στην υπηρεσίαολόκληρης της κοινότητας με έμφαση στις συνεταιριστικές επιχειρήσεις. Ένα περίπλοκο δίκτυο εκλεγμένων συμβουλίων θα κατέχουν την πολιτική εξουσία. Με τον τρόπο αυτό, το κίνημα ισχυρίζεται ότι χτίζει «δημοκρατία χωρίς το κράτος», δεδομένου ότι η δομή του θα εξαλείψει, υποτίθεται, το είδος εξαναγκασμού που δίνει στα περισσότερα κράτη την εξουσία τους. Αυτό το μοντέλο, κατά την ιδεολογία του αρχηγού του κόμματος Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ονομάζεται συνομοσπονδιακή δημοκρατία.
Εναλλασσόμενες Συμμαχίες
Διαβάστε την συνέχεια στην πηγή του: http://paranagnostis.blogspot.fi/2016/12/rojava.html
Γιατί αυτό που βλέπουμε σε ΣΥΡΙΑ και ΙΡΑΚ πρέπει να το καταλάβουμε και να μην δεχόμαστε αμάσητα ότι μας πωλούν τα δελτία των 8.
