Δεν υπάρχει νομίζω νοήμων άνθρωπος επάνω σε αυτή την γη που να πιστέψει τις θεωρίες για αγρίους που μηχανεύονται οι πανούργοι Αραβικοί λαοί για το αν είναι η δεν είναι η Ιερουσαλήμ η πρωτεύουσα του Ισραήλ.
Πρέπει να είσαι πραγματικά κάφρος και παντελώς ανιστόρητος για να μην αποδώσεις μια αλήθεια στην ολότητα της, και αυτή δεν είναι άλλη από το ότι η ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ είναι η πρωτεύουσα του Ισραήλ.
Αυτή είναι και η αδιαπραγμάτευτη θέση του ΕΛΛΑΔΑ-ΚΥΠΡΟΣ, ώστε να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις.
Η Ιερουσαλήμ, μερικά ιστορικά στοιχεία γενικότερα για την πόλη αλλά και για το ΙΣΡΑΗΛ, για να σταματήσει επιτέλους αυτή η παραπληροφόρηση.
Ο Δαβίδ υπήρξε ποιμένας, μουσικός, ποιητής, στρατιωτικός διοικητής, προφήτης και βασιλιάς. Το όνομά του στα εβραϊκά σημαίνει "αγαπημένος" ή "αγαπητός". Ήταν ο δεύτερος κατά σειρά μετά τον Σαούλ Βασιλιάς και ο μεγαλύτερος απ' όλους τους βασιλιάδες του Ισραήλ. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των χρονολογιών της Παλαιάς Διαθήκης ο Δαβίδ θα πρέπει να έζησε περίπου το 1040-970 π.Χ. Βασίλευσε για 40 χρόνια, από το 1010-970 π.Χ..
Όταν ο Δαβίδ εγκαταστάθηκε στη Χεβρών καθημερινά ερχόντουσαν πολεμιστές απ' όλες τις φυλές του Ισραήλ, έτσι που σχηματίστηκε ένα στράτευμα τεράστιο. Όλοι αυτοί ήταν ετοιμοπόλεμοι άνδρες, οι οποίοι ενώθηκαν με το στρατό του Δαβίδ και αποδέχτηκαν το βασιλικό του αξίωμα. Ήταν καλογυμνασμένοι, έμπειροι για πόλεμο, εξοπλισμένοι με κάθε είδους όπλα και αποφασισμένοι να βοηθήσουν το Δαβίδ με όλη τους την καρδιά.
Από τη φυλή του Ιούδα ήταν 6.800 άνδρες, ετοιμοπόλεμοι και οπλισμένοι με ασπίδες και δόρατα. Από τη φυλή του Συμεών ήταν 7.100 άνδρες, γενναίοι και ετοιμοπόλεμοι. Από τη φυλή του Λευΐ ήταν 4.600 άνδρες. Από τη φυλή του Βενιαμίν ήταν 3.000 άνδρες, γιατί οι περισσότεροι ήταν ακόμη στη φρουρά του Σαούλ. Από τη φυλή του Εφραίμ ήταν 20.800 άνδρες, γενναίοι και ονομαστοί. Από τη μισή φυλή του Μανασσή ήταν 18.000 άνδρες, οι οποίοι προσκλήθηκαν ονομαστικά για ν' ανακηρύξουν το Δαβίδ βασιλιά του Ισραήλ. Από τη φυλή του Ισσάχαρ ήταν 200 σοφοί αρχηγοί και οι συγγενείς τους, οι οποίοι γνώριζαν τον καιρό και τι έπρεπε να κάνει ο ισραηλιτικός λαός στις διάφορες περιστάσεις. Από τη φυλή του Ζαβουλών ήταν 50.000 άνδρες, ετοιμοπόλεμοι, καλά γυμνασμένοι και οπλισμένοι με όλα τα πολεμικά όπλα, αποφασισμένοι να βοηθήσουν το Δαβίδ με όλη τους την καρδιά. Από τη φυλή του Νεφθαλί ήταν 1000 αρχηγοί και μαζί μ' αυτούς ήταν 37.000 άνδρες, οι οποίοι έφεραν μεγάλες ασπίδες και δόρατα. Από τη φυλή του Δαν ήταν 28.800 ετοιμοπόλεμοι άνδρες. Από τη φυλή του Ασήρ ήταν 40.000 ετοιμοπόλεμοι άνδρες. Από τις φυλές που ήταν πέρα από τον Ιορδάνη, του Ρουβήν, του Γαδ και της μισής Μανασσή, ήταν 120.000 άνδρες, ετοιμοπόλεμοι και οπλισμένοι με όλα τα πολεμικά όπλα. Το Δαβίδ ακολούθησαν ακόμη ο Ιωδαέ, αρχηγός της πατριαρχικής οικογένειας του Ααρών με 3.700 άνδρες, ο νεαρός Σαδώκ, γενναίος άνδρας, με 22 άρχοντες της πατριαρχικής του οικογένειας.
Όλοι αυτοί πήγαν στη Χεβρών για ν' ανακηρύξουν το Δαβίδ βασιλιά όλου του Ισραήλ. Εγκαταστάθηκαν στη Χεβρών επί τρεις ημέρες και είχαν φέρει μαζί τους πολλά ζώα και τρόφιμα, αλλά τους συντηρούσε και ο λαός (Α' Παραλειπομένων 12,1-41).
Μεταξύ αυτών ήταν και το σώμα των επιλέκτων και των ανδρείων του Δαβίδ, οι οποίοι τον βοήθησαν να εδραιώσει τη βασιλεία του, σύμφωνα με το λόγο του Κυρίου στον ισραηλιτικό λαό. Οι σημαντικότεροι του σώματος αυτού, οι οποίοι ήταν και αρχηγοί του στρατού του ήταν ο Ιεσεβάαλ, ένας από τους 3 καλύτερους και δυνατότερους ανδρείους του Δαβίδ και αρχηγός 30 επιλέκτων, ο Ελεάζαρ, ένας από τους 3 καλύτερους και δυνατότερους ανδρείους του Δαβίδ, ο Αβεσσά, ανιψιός του Δαβίδ και αδερφός του αρχιστράτηγου Ιωάβ, ο οποίος ήταν ο αρχηγός των τριών πιο δυνατών και ανδρείων του Δαβίδ, ο Βαναίας, ο οποίος ήταν ο πιο ένδοξος από τους τριάντα επιλέκτους και ανδρείους του Δαβίδ και πολύ δυνατός. Ο Βαναίας ήταν ο αρχηγός της σωματοφυλακής του Δαβίδ (Α' Παραλειπομένων 11,10-47).
Ο Δαβίδ αποδέχτηκε την πρόταση του Αβεννήρ, με την προϋπόθεση να του φέρει τη Μελχόλ, την κόρη του Σαούλ, επειδή παλιότερα ο πατέρας της την είχε δώσει σε άλλον. Ο Δαβίδ έστειλε ανθρώπους και στον Ιεβοσθέ και του ζητούσε να του δώσει πίσω τη Μελχόλ. Ο Αβεννήρ, με τη σύμφωνη γνώμη του Ιεβοσθέ, παρέλαβε τη Μελχόλ από τον άντρα της, τον Φαλτιήλ, ο οποίος τη συνόδεψε μέχρι τη Βαρακίμ κλαίγοντας, και την παρέδωσε στο Δαβίδ (Β' Βασιλειών 3,6-16).
Μετά ο Αβεννήρ μίλησε με τους πρεσβυτέρους του Ισραήλ και της φυλής Βενιαμίν, και τους πρότεινε, αυτό που κι αυτοί ζητάγανε καιρό τώρα, να γίνει, δηλαδή, ο Δαβίδ βασιλιάς όλου του Ισραήλ. Εκείνοι αποδέχτηκαν την πρόταση του Αβεννήρ. Κατόπιν πήγε στη Χεβρών με 20 άνδρες για να το αναγγείλει στο Δαβίδ. Ο Δαβίδ ετοίμασε συμπόσιο γι' αυτόν και για τους άνδρες του και του εγγυήθηκε να αποχωρήσει με ασφάλεια (Β' Βασιλειών 3,17-21).
Όταν ο Ιωάβ, ο αρχιστράτηγος του Δαβίδ, έφτασε στη Χεβρών ύστερα από μια εκστρατεία, και έμαθε ότι ο Αβεννήρ επισκέφτηκε το Δαβίδ και αποχώρησε ειρηνικά, τότε θύμωσε με το Δαβίδ που τον άφησε να φύγει έτσι. Μετά έστειλε αγγελιοφόρους στον Αβεννήρ και μια κάποια πρόφαση τον γύρισαν πίσω στη Χεβρών. Τότε ο Ιωάβ τον πήρε παράμερα δήθεν για να του μιλήσει κρυφά, κι εκεί τον χτύπησε στα νεφρά και τον σκότωσε, επειδή κι εκείνος είχε σκοτώσει τον αδερφό του τον Ασαήλ. Όταν το έμαθε ο Δαβίδ αποποιήθηκε της πράξης του Ιωάβ, στον οποίο απέδωσε όλη την ευθύνη για τον θάνατο του Αβεννήρ.
Κατά την ταφή του Αβεννήρ στη Χεβρών, ο Δαβίδ και όλος ο στρατός θρήνησαν και έκλαψαν πάνω στον τάφο του. Ύστερα ο Δαβίδ απάγγειλε για τον Αβεννήρ έναν θρήνο και όλος ο λαός τον έκλαψε. Μετά, κι όσο ακόμα ήταν μέρα, προσπάθησαν να πείσουν το Δαβίδ να φάει, αλλά ο Δαβίδ αρνήθηκε να φάει πριν βασιλέψει ο ήλιος. Όταν το έμαθε αυτό ο λαός, το επικρότησε, και όλοι κατάλαβαν ότι δεν ήταν διαταγή του βασιλιά Δαβίδ ο θάνατος του Αβεννήρ (Β' Βασιλειών 3,22-39).
Αμέσως μετά ο Ρεκχά (Ρηχάβ) και ο Βαανά, οι γιοι του Ρεμμών από την Βηρώθ, που ήταν στην υπηρεσία του Ιεβοσθέ και ήταν αρχηγοί ληστρικών συμμοριών, μπήκαν στην κατοικία του Ιεβοσθέ, την πιο ζεστή ώρα της ημέρας, όταν αυτός κοιμόταν για μεσημέρι. Τα δυο αδέρφια μπήκαν στον κοιτώνα όπου κοιμόταν ο Ιεβοσθέ, τον σκότωσαν και του πήραν το κεφάλι και το έφεραν στο Δαβίδ, στη Χεβρών.
Ο Δαβίδ, όμως, πρόσταξε τους άνδρες του και σκότωσαν τους δύο γιους του Ρεμμών. Μετά τους έκοψαν τα χέρια και τα πόδια και τους κρέμασαν κοντά στην πηγή της Χεβρών. Έπειτα πήραν το κεφάλι του Ιεβοσθέ και το έθαψαν στον τάφο του Αβεννήρ, στη Χεβρών (Β' Βασιλειών 4,1-12).
Οι πρεσβύτεροι, απ' όλες τις φυλές των Ισραηλιτών ήρθαν στο Δαβίδ, στη Χεβρών, και έχρισαν το Δαβίδ βασιλιά όλου του Ισραήλ. Ο Δαβίδ ήταν 30 ετών όταν έγινε βασιλιάς όλου του Ισραήλ και βασίλεψε 40 χρόνια. Εφτά χρόνια και έξι μήνες ήταν βασιλιάς της φυλής Ιούδα, στη Χεβρών, και 33 τρία χρόνια ήταν βασιλιάς όλου του Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ (Β' Βασιλειών 5,1-5. Α' Παραλειπομένων 3,4. 11,1-3).
Ο ΔΑΒΙΔ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΙΕΒΟΥΣΑΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΙΛΙΣΤΑΙΩΝ
Ο Δαβίδ και οι άνδρες του βάδισαν κατά της Ιερουσαλήμ, που μέχρι τότε ονομαζόταν Ιεβούς. Οι Ιεβουσαίοι, που κατοικούσαν στην περιοχή, αρνήθηκαν να παραδώσουν την πόλη στον Δαβίδ. Μάλιστα του είπαν πως ακόμα οι τυφλοί και οι κουτσοί θα τον αποκρούσουν, γιατί η πόλη ήταν καλά οχυρωμένη. Παρ' όλα αυτά όμως ο Δαβίδ κυρίεψε το φρούριο της Σιών, που ονομάστηκε στη συνέχεια, Πόλη Δαβίδ. Εκείνη την ημέρα ο Δαβίδ είχε δώσει διαταγή να χτυπάνε και να σκοτώσουν τους Ιεβουσαίους, ακόμη και τους τυφλούς και τους κουτσούς, γιατί τον περιφρόνησαν (Β' Βασιλειών 5,6-9). Α' Παραλειπομένων 11,4-7).
Πριν την κατάληψή της, ο Δαβίδ είχε βγάλει μια διαταγή, ότι ο πρώτος που θα σκότωνε Ιεβουσαίο, θα γινόταν αρχιστράτηγός του. Ο πρώτος που επιτέθηκε στο οχυρωμένο αυτό φρούριο ήταν ο Ιωάβ, ο γιος της Σαρουΐας, κι έτσι έγινε αρχιστράτηγος (Α' Παραλειπομένων 11,6).
Ο Δαβίδ ανοικοδόμησε την πόλη κι εγκαταστάθηκε στην Ιερουσαλήμ το 1004 π.Χ., την οποία έκανε νέα πρωτεύουσα του βασιλείου του. Στη συνέχεια έχτισε κι άλλα οχυρωματικά έργα γύρω από την πόλη, καθώς επίσης και την κατοικία του. Έτσι ο Δαβίδ γινόταν συνεχώς ισχυρότερος, γιατί ο Κύριος ήταν μαζί του και η βασιλεία του έφτασε σε μεγάλη ακμή (Β' Βασιλειών 5,9-10. 5,12). Α' Παραλειπομένων 11,8-9. 14,2). Η Ιερουσαλήμ αναφέρεται στους Ψαλμούς ως κατοικητήριο του Θεού και πολιτεία του Δαβίδ (Ψαλμός 131).
Ο Δαβίδ υπηρέτησε πιστά το θέλημα του Θεού (Β' Βασιλειών 5,4. Γ' Βασιλειών 2,11. Πράξεις 13,36). Δίκαια θεωρείται ως ο σπουδαιότερος βασιλιάς του Ισραήλ και μία από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες της Παλαιάς Διαθήκης.
Ως βασιλιάς ο Δαβίδ υπήρξε προφητικός τύπος Χριστού, Του οποίου υπήρξε και πρόγονος. Γι' αυτό και ο Ιησούς Χριστός καλείται και "Υιός Δαβίδ" (Ματθαίος 9,27. 12,23. 15,22. 21,9. Μάρκος 10,47-48. 12,35. Λουκάς 18,38. 20,41). Ο άγγελος Γαβριήλ είπε στην Θεοτόκο Μαρία σχετικά με το ένδοξο παιδί που κυοφορούσε: "Aυτός θα είναι μεγάλος, και Γιος του Yψίστου θα ονομαστεί. Kαι θα του δώσει ο Kύριος ο Θεός το θρόνο του Δαβίδ του προπάτορά του" (Λουκάς 1,32). Ο απόστολος Παύλος αναφέρει ότι ο Ιησούς Χριστός "παίρνοντας ανθρώπινη φύση, ήρθε στον κόσμο από το γένος του Δαβίδ" (Ρωμαίους 1,3), ενώ περιγράφεται από τον Ιωάννη: "Eγώ είμαι η ρίζα και το γένος του Δαβίδ, το αστέρι το λαμπρό, το πρωινό" (Αποκάλυψη 22,16). Η ιστορία του Δαβίδ περιγράφεται στα βιβλία Α' Βασιλειών (κεφ. 16-30), Β' Βασιλειών (κεφ. 1-24), Γ' Βασιλειών (κεφ. 1-2,12) και Α' Παραλειπομένων (κεφ. 11-29).
Η Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του στις 26 Δεκεμβρίου ή την πρώτη Κυριακή μετά τις 26 Δεκεμβρίου μαζί με τον Ιωσήφ τον Μνήστωρα της Θεοτόκου Μαρίας και τον Ιάκωβο τον Αδελφόθεο. Ακόμη η μνήμη του τιμάται και στις 18 Δεκεμβρίου την Κυριακή προ του Χριστού Γεννήσεως.
ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ
Κράτος της Μέσης Ανατολής, με έκταση 20.770 τ.χλμ. και πληθυσμό 7.587.000 κατοίκους περίπου. Ιδρύθηκε το 1948. Η ονομασία Ισραήλ εμφανίζεται για πρώτη φορά γύρω στο 1200 π.Χ., οπότε και αρχίζει η ιουδαϊκή ιστορία. Μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ., οι Ιουδαίοι διασκορπίστηκαν σε όλο τον κόσμο. Οι Ρωμαίοι μετονόμασαν τη χώρα από Ιουδαία σε Παλαιστίνη κατά την "Παλαιστίνη Συρία" του Ηροδότου.
Πρωτεύουσα του Ισραήλ είναι η Ιερουσαλήμ (773.800 κάτ), η οποία βρίσκεται στο εσωτερικό της χώρας. Άλλες μεγάλες πόλεις είναι το παραθαλάσσιο Τελ Αβίβ (400.000 κάτ.), η Χάϊφα στο βορρά, είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη (249.800 κάτ.), σημαντικό λιμάνι και βιομηχανικό κέντρο. Επίσης μεγάλες πόλεις είναι η Ρισόν Λε Ζιόν (217.500 κάτ.), Ασντόντ (200.800 κάτ.), η Μπερ Σεβά (184.800 κάτ.), Ραμάτ Γκαν (124.100 κάτ.), Χολόν (162.800 κάτ.), Πέταχ Τίκβα (150.900 κάτ.).
Επίσης στο Ισραήλ υπάρχουν άλλες μικρότερες πόλεις, που είναι όμως γνωστές, γιατί αναφέρονται στην Παλαιά Διαθήκη και στην Καινή Διαθήκη. Τέτοιες είναι η Βηθλεέμ, η γενέτειρα του Χριστού, η Ναζαρέτ, η πόλη στην οποία κατοικούσε η Άγια οικογένεια, η Κανά, η Ιεριχώ, η Χεβρώνα κ.α.. Στο νότο, βρίσκεται το Ελάτ, που είναι λιμάνι στην Ερυθρά Θάλασσα. Στις πόλεις αυτές και στην Ιερουσαλήμ υπάρχουν σημαντικότατα ιερά μνημεία και των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών.
Το Ισραήλ έχει δύο επίσημες γλώσσες, την Εβραϊκή (νεοεβραϊκή Ιβρίθ) και την Αραβική, που είναι σημιτικές γλώσσες. Εβραϊκά μιλά η εβραϊκή πλειονότητα (περίπου 80%) και Αραβικά κυρίως οι Παλαιστίνιοι (ζουν στην κατεχόμενη Δυτική Ιορδανία και στη λωρίδα της Γάζας).
Το 81,8% του Ισραήλ είναι Εβραίοι, το 14,1% είναι Μουσουλμάνοι, το 2,4% Χριστιανοί και το 1,7% είναι Δρούζοι.
ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ Ή ΙΣΡΑΗΛΙΤΕΣ
Λαός του βόρειου σημιτικού κλάδου που έζησε και έδρασε κυρίως στην περιοχή της Παλαιστίνης. Στη διάρκεια της πολύχρονης ιστορίας του παρουσιάζεται με τρία διαφορετικά ονόματα: α) Εβραίοι, ονομασία που προέρχεται από τον Έβερ, απόγονο του Νώε, β) Ισραηλίτες ή Ισραήλ ή υιοί Ισραήλ, όνομα που κατά την Παλαιά Διαθήκη δόθηκε στον Ιακώβ από τον ίδιο τον Θεό και γ) Ιουδαίοι, όνομα που πήραν οι Ισραηλίτες μετά τη βαβυλώνια αιχμαλωσία, επειδή οι περισσότεροι απ' όσους επέστρεψαν ήταν μέλη της φυλής του Ιούδα.
Περισσότερες πληροφορίες για όσους δεν θέλουν να βάλουν μυαλό και συνεχίζουν να αναμασούν μια κακοστημένη προπαγάνδα, κυρίως των Αραβικών λαών, μπορείτε να διαβάσετε στους παρακάτω συνδέσμους:
Θέλουν δεν θέλουν κάποιοι στενόμυαλοι κύκλοι, η ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ήταν, είναι και θα παραμείνει η πρωτεύουσα του ΙΣΡΑΗΛ. Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί αυτή την ιστορική αλήθεια να την διαψεύσει.
Για το ΕΛΛΑΔΑ-ΚΥΠΡΟΣ
Ιωάννης.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ όχι υβριστικά σχόλια,το ellada-kupros δεν φέρει ευθύνη για τυχόν υβριστικούς χαρακτηρισμούς.Σφάξτε τους με το βαμβάκι..έχουμε πλούσιο λεξιλόγιο άλλωστε.