TOY ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΠΕΤΡΟΥ
ΠΗΓΗ ΕΣΤΙΑ
Ανασάναμε τότε με ανακούφιση. Δεν πέρασε καν από το μυαλό μας, ότι μπορεί εσκεμμένα να είχε συνταχθεί μια ψευδής ανακοίνωσις, ούτε βεβαίως ότι μπορεί το ΓΕΕΘΑ να μην είχε εικόνα σε πραγματικό χρόνο για το τί συμβαίνει σε μιαν αποστολή εξωτερικού. Έστω και αν αυτή είναι ανθρωπιστική. Πόσω μάλλον που η αποστολή αυτή είχε σχεδιασθεί από κοινού με το υπουργείο Εξωτερικών και μετείχε σε αυτήν ο Πρόξενος κ. Σταύρος Βενιζέλος, ο οποίος έδωσε και την πρώτη ενημέρωση. Στις 18.00 επικοινώνησε δια του δορυφορικού τηλεφώνου της αποστολής και ενημέρωσε ότι υπάρχουν τουλάχιστον τρεις νεκροί. Και μέχρι τις 19.36, ενώ σχεδιαζόταν ο επαναπατρισμός των νεκρών, κάποιοι αναζητούσαν την μεθόδευση της επικοινωνιακής διαχειρίσεως του θέματος.
Η στιγμή ήταν κρίσιμη, διότι «παιζόταν» κάποιο εθνικό θέμα, αλλά διότι «παιζόταν» η επικοινωνιακή εικόνα του Πρωθυπουργού, ο οποίος εκείνη την ημέρα μιλούσε στην Θεσσαλονίκη. Αν έβγαινε στο αέρα η είδησις για τους νεκρούς τα δελτία ειδήσεων θα επικεντρώνονταν σε αυτήν. Στους νεκρούς. Στους στρατιωτικούς μας. Σε αυτούς που έπεσαν στο καθήκον σε μιαν αποστολή εκτός συνόρων. Δεν γνωρίζουμε ποιος έλαβε την απόφαση την διοχετευθεί η ψευδής είδησις όι υπάρχουν μόνον τραυματίες. Γνωρίζουμε μόνον ότι το υπουργείο Εθνικής Αμύνης είχε κρατηθεί στο σκοτάδι. Ότι έγινε μεθοδεύθηκε μεταξύ ΓΕΕΘΑ και υπουργείου Εξωτερικών.
Ενδεχομένως και κάποιων στελεχών του Μεγάρου Μαξίμου. Προτεραιότητα η «εικόνα» και οι εξαγγελίες του Πρωθυπουργού. Οι νεκροί «μπορούν να περιμένουν». Ο Πρόξενος Σταύρος Βενιζέλος ο οποίος έδωσε την πρώτη ενημέρωση, ανεζητείτο επιμόνως από υψηλόβαθμο αξιωματούχο προκειμένου να παράσχει διευκρινήσεις και να δώσει πληροφορίες για τις περαιτέρω εξελίξεις στην Λιβύη, αλλά δεν απαντούσε. Αγνοούσε τις κλήσεις που δεχόταν. Προφανώς επιλεκτικά. Διότι θεωρούμε βέβαιον ότι σε κάποιες απαντούσε. Με κάποιους μιλούσε. Από κάποιους έπαιρνε οδηγίες. Διότι ενέργειες γίνονταν. Και εδώ ανακύπτουν ευθύνες του ΓΕΕΘΑ, το οποίο εγνώριζε ετοιμαζόταν για την επομένη ενέργεια, τον επαναπατρισμό νεκρών και τραυματικών και όμως απέφευγε να ενημερώσει το υπουργείο Εθνικής αμύνης.
Λέμε απέφευγε διότι δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι υπήρξε Έλλην στρατιωτικός που κατεδέχθη να πει ψέμματα αν εδέχθη άμεση ερώτηση από τον πολιτικό του προϊστάμενο ή άμεσο συνεργάτη του. Τα πράγματα ξεκαθάρισαν στις 23.55. Όταν τα δελτία ειδήσεων της ημέρα είχαν ολοκληρωθεί και ο Πρωθυπουργός είχε τύχει της προβολής που ήθελαν. Τότε εξεδώθη μια λακωνική ανακοίνωσις στην οποία ανεφέρετο: «Από το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας ανακοινώνεται ότι τρία μέλη της ελληνικής ανθρωπιστικής αποστολής στη Λιβύη έχασαν τη ζωή τους και δυο αγνοούνται. Θα ακολουθήσει νεότερη ενημέρωση».
Εξ ίσου όμως λακωνική ήταν και η ανακοίνωσις που ακολούθησε στις 08.13 το πρωί της επομένης ημέρας: «Σας γνωρίζουμε ότι επαναπατρίζονται με Α/Φ C-27 πέντε (5) σοροί, τριών (3) στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και δύο (2) πολιτών διερμηνέων που συμμετείχαν στην αποστολή από πλευράς Υπουργείου Εξωτερικών. Δηλαδή στις 23.55 πώς ομιλούσαν για δύο αγνοουμένους; Δεν θα επιμείνουμε διότι τέτοια ερωτήματα ανακύπτουν πολλά. Και αν τα θέσουμε θα υποχρεώσουμε τους αξιωματούχους του υπουργείου Εξωτερικών και του ΓΕΕΘΑ να επινοήσουν και άλλα αφηγήματα προκειμένου να καλύψουν την κατάσταση. Και τότε προφανώς θα πέσουν σε αντιφάσεις και θα κάνουν τα πράγματα χειρότερα.
Δυστυχώς η εγκυρότης της πληροφορίας μας δεν αμφισβητείται. Και δορυφορικό τηλέφωνο εν λειτουργία υπήρχε στην αποστολή και οι κινήσεις της παρηκολουθόντο από το Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων του ΓΕΕΘΑ, όπως ακριβώς προβλέπεται. Αλλού χάλασε το πράγμα. Και ακριβώς επειδή από ότι μπορούμε να συμπεράνουμε κάποιοι «έπαιζαν κρυφτό» στα υπόγεια της λεωφόρου Μεσογείων δεν προεβλήθησαν άλλες πράξεις ηρωισμού που εγράφησαν από τους επιζήσαντες. Κάποιοι υγειονομικοί του Στρατού με εκπαίδευση διασώσεων σε συνθήκες μάχης (Combat medics) έσωσαν τα υπόλοιπα μέλη της αποστολής από τον εγκλωβισμό στο φλεγόμενο όχημα και τον βέβαιο θάνατο.
Έσπασαν τζάμια, άνοιξαν διόδους και τους έβγαλαν ζωντανούς από τις φλόγες. Η ιστορία τους όμως θάφτηκε. Τι αξία έχει ο ηρωισμός των στρατιωτικών όταν διακυβεύεται η επικοινωνιακή παράμετρος της Εκθέσεως Θεσσαλονίκης και των εξαγγελιών του Πρωθυπουργού; Σε μιαν ευνομούμενη χώρα, που οι λειτουργοί της έχουν ίχνος ευθιξίας, ήδη θα έπρεπε να κάποιοι παραιτούνται, από την στιγμή που ελάμβαναν την «σύσταση» να συσκοτίσουν τα γεγονότα και να αποκρύψουν τον τραγικό θάνατο που βρήκαν οι στρατιωτικοί μας στις φλόγες της Λιβύης.